Beschrijving
Remco Campert (1929–2022) was een invloedrijk Nederlands dichter, romancier en columnist. Hij ontving diverse literaire prijzen, waaronder de P.C. Hooft-prijs (1976) en de Prijs der Nederlandse Letteren (2015). Zijn poëzie wordt gekenmerkt door een persoonlijke, vaak melancholische toon.
Campert was de zoon van dichter Jan Campert en actrice Joeki Broedelet. Begin jaren ’50 richtte hij samen met Rudy Kousbroek het tijdschrift Braak op, dat een centrale rol speelde in de opkomst van de Vijftigers, een vernieuwende literaire stroming waartoe ook Campert behoorde.
Naast poëzie schreef hij ook succesvolle romans zoals Het leven is vurrukkulluk (1961) en Tjeempie! (1968). In de jaren ’80 en ’90 maakte hij naam als performer en columnist, onder meer met de theaterlezingen met Jan Mulder en Bart Chabot, en de populaire CaMu-columns in de Volkskrant.
Later werk omvat romans als Een liefde in Parijs (2004) en Het satijnen hart (2006), evenals bundels als Open ogen (2018) en Mijn dood en ik (2019). Zijn oeuvre weerspiegelt een leven vol taal, ironie en gevoeligheid.